Łuszczyca jest wieloczynnikową, przewlekłą, zapalną, nieinfekcyjną chorobą o podłożu immunologicznym, dotyczącą głównie skóry, z charakterystycznymi blaszkami o jaskrawoczerwonym lub różowym zabarwieniu, uniesionymi ponad powierzchnię skóry i rozsianymi losowo po skórze.
Rodzaje łuszczycy
- Łuszczyca plackowata. Znana również jako łuszczyca zwykła, pospolita i prosta. Rozpoznaje się ją u ponad 80% pacjentów. Nie jest rzadkością występowanie łuszczycy plackowatej na głowie.
- Odwróć łuszczycę. Inna nazwa tej choroby to łuszczyca zgięciowa. Ta forma łuszczycy charakteryzuje się gładkimi, nie łuszczącymi się, czerwonymi, zapalonymi plamami. Głównymi miejscami występowania są fałdy skórne, np. wokół zgięć łokciowych, pod piersiami, na wewnętrznej stronie ud i w innych miejscach, bez lub z minimalną inwazją na skórę gładką.
- Łuszczyca kropelkowaya. Charakteryzuje się małymi, suchymi, kropelkowatymi grudkami. Kolor grudek jest czerwony. Niekiedy grudki mogą wydawać się purpurowe. Łuszczyca kropelkowa może wystąpić w dowolnym miejscu na ciele: na szyi, głowie, kończynach i innych obszarach.
- Łuszczyca krostkowa (łuszczyca wysiękowa). Skóra nie tylko się łuszczy, ale również powstają półprzezroczyste pęcherze. Skóra wokół grudek staje się czerwona, a na samych grudkach mogą tworzyć się żółtawe skorupy.
- Łuszczyca paznokci. Charakterystyczne dla tej postaci łuszczycy jest zniekształcenie warstwy paznokciowej.
- Erytrodermia łuszczycowa. Ciężka postać łuszczycy, być może uogólniona, której towarzyszy zapalenie i łuszczenie się pokrywającej ją skóry i która dotyka rozległego obszaru ciała.
Łuszczycowe zapalenie stawów. Przewlekła choroba charakteryzująca się ciężkim stanem zapalnym stawów.
Częstość występowania
Łuszczyca dotyczy w równym stopniu kobiet i mężczyzn, przebieg choroby jest mniej więcej taki sam i powoduje podobne objawy. Choroba rozwija się w każdym wieku. Najczęściej rozpoczyna się między piętnastym a dwudziestym piątym rokiem życia. Zdarzają się jednak przypadki łuszczycy u osób w wieku 50 i 60 lat. W tej grupie wiekowej choroba może mieć mniej ciężki przebieg. Na całym świecie 2-4% pacjentów choruje na łuszczycę.
Przyczyny łuszczycy
Łuszczyca, którą często tłumaczy się dziedzicznością, stresem i przebytymi infekcjami, jest wywoływana przez wiele czynników. Główne przyczyny mogą obejmować:
- reakcje alergiczne, takie jak te związane z używaniem chemii gospodarczej, mydeł i detergentów, roztworów na bazie alkoholu;
- uraz lub podrażnienie komórek skóry spowodowane tarciem lub uciskiem;
- genetyczne predyspozycje do choroby;
- infekcje wirusowe, grzybicze i inne;
- nieprawidłowe funkcjonowanie przysadki mózgowej i tarczycy;
- depresja i ciągły stres;
- choroby wątroby, żołądka i jelit.
Symptomy
Jeśli wystąpią następujące objawy, należy zwrócić się o pomoc medyczną, aby zapobiec nasileniu i powikłaniom choroby. Głównym objawem łuszczycy jest łuszcząca się, szara lub srebrzysta grudka, która tworzy blaszkę łuszczycową. W badaniu diaskopowym (oglądanym pod ciśnieniem) blada płytka staje się blada, co świadczy o rozwoju nowych naczyń krwionośnych w obrębie zapalenia.
Wszystkie objawy można podzielić na:
- Zmiany skórne gładkie;
- Uszkodzenie fałdów skórnych;
- Przebarwione paznokcie;
- Zmiany chorobowe skóry głowy;
- Zmiany w stawach.
Łuszczyca paznokci charakteryzuje się żółtawymi plamami pod paznokciami, wgłębieniami, kropkami, krzyżującymi się liniami oraz zgrubieniami lub rozdwajaniem paznokci.
Najgroźniejszą postacią łuszczycy jest erytrodermia łuszczycowa, która często kończy się śmiercią. Wynika to z faktu, że w przebiegu choroby organizm traci zdolność do regulacji temperatury ciała, zmniejsza się funkcja barierowa skóry, co prowadzi do różnych powikłań, w tym wtórnej infekcji.
Łuszczyca upośledza jakość życia i styl życia oraz wpływa na przystosowanie społeczne. Pacjenci z łuszczycą są zaniepokojeni swoim wyglądem, aż do pojawienia się dysmorfofobii i niskiej samooceny.
Diagnoza
Diagnoza i leczenie ustalane są podczas wizyty u dermatologa, po wykonaniu nieinwazyjnego testu skórnego. Rozpoznanie łuszczycowego zapalenia stawów wymaga konsultacji z lekarzem reumatologiem.
